#

Nieuws

Nieuws overzicht

Verhaal achter de platenhoes - White Yes Album (1972) - YES

"Yes, Cultuurpodium Boerderij draait weer. Eindelijk, na ruim anderhalf jaar, weer de magie van livemuziek. En eindelijk weer, als stagemedewerker backstage, de anekdotes van de muzikanten aanhoren. Niet meer met de ogen dicht thuis live-lp's draaien en denken dat je bij een liveconcert aanwezig bent. Toch een dilemma. Ooit heb ik gezegd dat ik met deze column 'Het verhaal achter de platenhoes' zou stoppen als de Boerderij weer open zou gaan. Het gewone leven begint dan weer. Lekker in de file staan, collega's die je opeens weer klef beginnen te huggen. En massa's deadlines van opdrachten, want er moet een heleboel worden ingehaald. Maar ja, de column was toch wel een onverwachte leuke bezigheid in coronatijd. Het geeft veel plezier en ik krijg leuke reacties. Het begon allemaal tachtig weken geleden met de hoes Fragile, van de progrockband Yes. Mijn liefde voor Yes en de progrock ontluikte met het White YES album. Het mooiste meisje van de brugklas liet me deze lp eens horen op een van de schuifelfeestje in die tijd. Ik was meteen verkocht. Nu schijnt het zo te zijn dat de kans dat je verliefd wordt groter is als er ook een intense bedreiging aanwezig. Bijvoorbeeld als je met een meisje op een brug loopt en de bliksem plots om je heen inslaat. Ook al is ze niet de vrouw van je dromen, de kans is dan levensgroot dat je verliefd op haar wordt. Zoiets had ik met dit White YES album. Het meisje was zo mooi, bij het bedreigende af. Maar eigenlijk zijn witte lp's, ook wel bootlegs geheten, vaak niet om aan te horen. Het zijn meestal illegale opnames van liveconcerten gemaakt op een cassetterecorder. Of illegale radio-opnames. Toch werd ik verliefd op deze slechte opname van de muziek van Yes. Het zal wel aan dat meisje hebben gelegen. Ineens waren ze daar, in 1970, deze illegaal uitgebrachte platen met bijvoorbeeld onbekend Bob Dylan-materiaal, een niet eerder uitgebrachte Stones-concert en een driedubbel lp van het muziekfestival in Kralingen. De gevestigde muziekindustrie stond op zijn achterste benen. De muziekliefhebber schafte ze in groten getale aan in smoezelige platenwinkels die de bootlegs stiekem achter de toonbank hadden liggen. Dit concert van Yes is door Lion Keezer in 1972 opgenomen in het Amsterdamse Concertgebouw. Het was het eerste concert dat hij voor zijn 'Offshore-records' opnam. Het werd gelijk zijn meest succesvolle, mede door de opvallende rode hoes. Alle hoezen voor 'Offshore-records' werden door Keezer zelf gemaakt. "Dat ging is die tijd meestal met plakletters. Ik was erg tevreden over de hoes van Yes" vertelt hij in het boek 'Little White Wonder' over bootlegs van Charles Beterams. Al gauw bracht Yes Yessongs uit, een driedubbele live-lp met prachtige tekeningen van Roger Dean, waardoor het White Yes album bij mij in de vergetelheid raakte. Maar de hoes heeft wel een bijzondere plek in mijn geheugen gekregen. Het is één van de positieve gevolgen van de coronatijd: snuffelen in de platenkast en mooie hoezen ontdekken met herinneringen. Dat er zoveel verhalen uit mijn pen zouden rollen had ik nooit verwacht. Moet ik er nu mee stoppen, is de vraag nu de Boerderij weer draait. Het verzoek om door te gaan klinkt regelmatig en de pen is nog lang niet leeg. Bovendien is er een uitgeverij die wel geïnteresseerd is om de columns te bundelen, maar dan moeten er wel minimaal honderd verhalen komen. "We zien wel waar het schip strandt', zei het meisje van de White Yes album, toen ik op een gegeven moment toch het lef had om te vragen of ze verkering met me wilde. Het schip liep na drie weken op de klippen. Dat geldt niet voor de liefde voor de progrock en de platenhoezen. Die bestaat nu al meer dan vijftig jaar. Dus is het besluit genomen. We koersen op de honderd verhalen. Minimaal. Yes, nog zeker twintig te gaan!" Door Gerrit-Jan Vrielink

OP DE HOOGTE BLIJVEN

MELD JE AAN VOOR DE NIEUWSBRIEF EN ONTVANG INSPIRATIE, NIEUWS EN DE AGENDA DIRECT IN JE MAILBOX.

Naar inschrijven