#

Nieuws

Nieuws overzicht

Verhaal achter de platenhoes - Time is the key (1979) - Pierre Moerlen's Gong

Sommige mensen kunnen én een klank horen én tegelijkertijd er een kleur bij zien. Ik bezit deze gave niet, maar ik kan me voorstellen dat het er uit moet zien alsof je een dreun op een gong geeft. Ik heb het dan over deze hoes 'Time is the Key' van de Franse drummer Pierre Moerlen van de progrock band Gong en bekend van de samenwerking met Mike Oldfield. Of hij die gave had? Geen idee. Wel dat hij wat mij betreft tot één van de beste drummers ter wereld behoort. Helaas veel te vroeg overleden. Zomaar in zijn slaap op 52-jarige leeftijd. Gek eigenlijk, meestal staan drummers op de achtergrond. Het zijn de zangers en de gitaristen over wie de meeste artikelen te vinden zijn. Maar het drumwerk neemt in de progrockmuziek een belangrijke plaats in. Complexe ritmes en tegelijk de band bij elkaar houden door strak in de maat te blijven, dat is de taak van drummers als Bill Bruford, Mick Pointer, Marco Minnemann en Simon Phillips. Pierre Moerlen is een tijd lang de drummer van Gong geweest, een band uit de Canterbury-scene uit de jaren zeventig. De bandleden van Gong hadden iets met Frankrijk. Ze traden daar vaak op en zo kwamen ze in Parijs in aanraking met Pierre Moerlen. Hij studeerde daar slagwerk aan het conservatorium. Dat leverde een aantal prachtige lp's op. De lp 'You' is voor mij nog steeds één van de best lp's uit de Canterbury-scene. En van de slagwerksolo op de lp 'Gazeuse' kan ik na veertig jaar nog steeds geen genoeg van krijgen. Maar Gong was ook een kwetsbare groep door zijn samenstelling. Plat gezegd was het een stel eigengereide drugsgebruikende mafkezen bij elkaar. (Ik zie zanger Daevid Allan nog met zijn kaboutermuts en cd's om zijn nek in 2014 in de Boerderij staan). Lang duurde de samenwerking dan ook niet. Pierre Moerlen nam de naam mee en formeerde zijn eigen band, met onder meer zijn grote liefde Mireille Bauer. Maar zij ging er vandoor met bassist Francis Moze. Moerlen bleef alleen achter, jaloers en verbitterd. Misschien zag hij toen wel allerlei kleuren als hij op zijn vibrafoon speelde. Groen en geel bijvoorbeeld omdat hij zich mateloos ergerde. Of werd het hem zwart voor de ogen? Liefdesellende lijkt bij de muziekscene te horen. Waarom zijn muzikanten niet gewoon ganzen en blijven ze het hele leven bij elkaar? Maar goed, dat doet er nu even niet toe. Voordeel is wel dat het mooie muziek oplevert. Moerlen trok zich een tijdje terug in Ierland en maakte daar deze lp: Time is the Key. Is het een ietwat ingewikkelde manier om te zeggen: tijd heelt alle wonden? Hoe dan ook is het weer een verzameling prachtige klanken en ritmes op de vibrafoon, marimba, gong en drums. (Op de Lp's van Mike Oldfield zijn deze typerende geluiden ook goed te horen). Helaas overleed Pierre Moerlen al vroeg, in 2008, 52 jaar. Zijn laatste levensperiode was vrij kleurloos. Hij had zich teruggetrokken in zijn geboortestad Colmar waar hij nog wat drumlessen gaf. Ik weet eigenlijk niet of hij ooit in de Boerderij heeft opgetreden. Ook zijn maten van de band van Gong, zanger Daevid Allen en gitarist Allan Holdsworth zijn al overleden. Sterft de progrockmuziek zo langzamerhand uit en blijven alleen de lp's en de mooie platenhoezen over? Of ontdekt een jongere generatie deze muziek en gaat ze het naspelen, zoals Bach en Beethoven ook na 300, 400 jaar nog worden nagespeeld. Ik hoop dat zich een conservatoriumstudent meldt om de slagwerksolo's van 'Time is the Key' van Moerlen in de Boerderij uit te voeren, met mooie belichting van onze lichttechnici van de Boerderij. Ik zie de kleuren al helemaal voor me. Gerrit-Jan Vrielink

OP DE HOOGTE BLIJVEN

MELD JE AAN VOOR DE NIEUWSBRIEF EN ONTVANG INSPIRATIE, NIEUWS EN DE AGENDA DIRECT IN JE MAILBOX.

Naar inschrijven