#

Nieuws

Nieuws overzicht

Verhaal achter de platenhoes: Remain in Light (1980) - TALKING HEADS

"Soms staat alles op zijn kop voor je gevoel. Een letter A lijkt ondersteboven te staan. Of er komt een rode gloed over de beelden van je collega's op Zoom, als een soort masker. Zit ik naar de hoes van 'Remain in Light' te kijken, denk ik dan? Wat gebeurt er allemaal? Ik knipper met mijn ogen, maar het beeld blijft. Ik ben mijn koers kwijt. Alles wordt raadselachtig. Zijn die schimmige maskers de ware identiteit van mijn collega's en is hun beeld dat ik normaal zie een façade? De grond zakt onder mijn voeten weg, alsof ik als een torpedovliegtuig in de Bermudadriehoek verdwijn. Maar dan wordt alles weer licht en helder. Ik prik door de schijnheiligheid van het overleg heen met een paar rake opmerkingen en eindelijk gaat het overleg ergens over. Mijn collega's zien de hoes in mijn werkkamer staan, maar hebben geen weet van de uitwerking ervan op mij en daarmee op henzelf. 'Remain in Light'. Ik heb de hoes eigenlijk nooit goed begrepen. Nu lijkt hij gedateerd, maar in de jaren tachtig was het manipuleren van portretfoto's met de computer baanbrekend. Het idee komt van bassist Tina Weymouth en drummer Chris Frantz. 'Wow, kun je foto's bewerken via de computer?' vroegen ze aan een kennis die bij MIT (Massachusetts Institute of Technology) in Boston werkte. 'Jazeker', zei hij. Hij pakte een willekeurige foto van de torpedovliegtuigen die in 1945 plotseling van de radar verdwenen in de Bermudadriehoek. Deze bewerkte foto is op de achterkant van de hoes gekomen. Ze staat symbool voor onverklaarbaar verlies en past bij de sfeer van verwarring die in de teksten van zanger David Byrne voorkomen. De kennis bewerkte verschillende portretfoto's van de bandleden en uiteindelijk ging ontwerper Tibor Kalman ermee aan de slag en ontwierp deze hoes. Kalman was ook een goede bekende van de bandleden van de Talking Heads. Hij maakte de covers van pretentieuze Amerikaanse magazines als 'Interview' en 'Colors'. De hoes is een knipoog naar Afrikaanse maskers, want de LP staat bol van Afrikaanse ritmes, waar David Byrne en producer Brian Eno destijds patent op hadden. Ook na 40 jaar blijft de muziek en de hoes iets raadselachtigs behouden. Je krijgt er als luisteraar geen grip op, maar wel kippenvel van. Bizarre gitaarsolo's van gitarist Adrian Belew. Hij kan een gitaar als een olifant laten klinken. Vier jaar geleden speelde hij nog in de Boerderij. Vreemde ritmes, en prachtige teksten zoals in het nummer 'Once in a Lifetime'; 'Je bevindt jezelf in een prachtig huis, met een prachtige vrouw en een grote auto' en opeens denk je bij jezelf: 'Hoe ben ik hier terechtgekomen'. 'Heb ik gelijk, heb ik ongelijk.... Mijn God wat heb ik gedaan'. De onderstroom van het menselijk brein is regelmatig aan het woord bij David Byrne. Ik kan me helemaal verliezen in Byrnes teksten. Ook de platenhoezen van de Talking Heads hebben veel te vertellen. Zo'n verhaal over de torpedovliegtuigen bijvoorbeeld; fascinerend. Toen ik er meer over las, leek het alsof ikzelf in de Bermudadriehoek terecht kwam. Ik waande me als een piloot. Ik verloor de controle, mijn kompas sloeg alle kanten op. Ik ging helemaal op in het verhaal. En dan is er weer plotseling weer die nuchtere werkelijkheid. De hoes is maar een hoes. Het computerscherm is maar een computerscherm met vier vierkante vlakjes van mijn collega's. Mijn innerlijk kompas werkt weer en ik weet welke kant ik op wil. Op naar het volgende verhaal achter de platenhoes." Door Gerrit-Jan Vrielink

OP DE HOOGTE BLIJVEN

MELD JE AAN VOOR DE NIEUWSBRIEF EN ONTVANG INSPIRATIE, NIEUWS EN DE AGENDA DIRECT IN JE MAILBOX.

Naar inschrijven