#

Nieuws

Nieuws overzicht

Verhaal achter de platenhoes - Atom Heart Mother (1970) - Pink Floyd

 
 
"Een koe op een platenhoes. Geen bandnaam, geen titel, alleen een koe. Wie had in 1970 gedacht dat het ooit zo ver zou komen? De hoes was een idee van Storm Thorgerson van het designbureau Hipgnosis. Hij reed op een mooie zomerse dag in zijn autootje Londen uit en zag op het platteland in de wei Lulubelle III staan. 'My goodness', moet Lulubelle III gedacht hebben, toen ze haar hoofd omdraaide. Ze zag daar een vreemde vogel in de wei staan. Lang haar en een baard, en met een vreemd metalen toestel voor zijn ogen. Klik, klik, hoorde Lulubelle III.
 
Engeland zat in een flinke maatschappelijke crisis begin jaren zeventig. Londen stond op zijn kop met allerlei experimenterende jongeren die hun grenzen verlegden in de kunst, liefde en muziek. Aan de andere kant stond traditioneel, conservatief Engeland dat vast wilde houden aan het kopje thee met een wolkje melk. De maatschappelijke onrust ging aan Lulubelle III voorbij. Ze stond lekker te herkauwen in het weiland, om melk te produceren voor de mens. Totdat de lp van Pink Floyd uitkwam; toen was ze op slag wereldberoemd.
 
De jongens van Pink Floyd waren wild aan het experimenteren met drugs en grensverleggende muziek. Fotograaf Storm Thorgerson was een vriend van hen. Hij was, net als veel kunstenaars uit zijn tijd, zwaar beïnvloed door het dadaïsme, een kunststroming van na de Eerste Wereldoorlog. Dadaïsten zien kunst in het alledaagse, zoals het beroemde urinoir van de Franse kunstenaar Marcel Duchamp. Vraag een dadaïst 'Waarom een koe?', en hij zal antwoorden: 'Waarom niet een koe?'. En op de vraag 'Waarom geen titel op de hoes?' krijg je ongetwijfeld het antwoord 'Waarom wel?'.
 
Mensen zijn al snel geneigd overal een betekenis achter te zoeken. Dadaïsten doen daar niet aan mee. Dat is eigenlijk wel mooi. Waarom zou je een intellectuele discussie gaan voeren of een urinoir of koe als kunstwerk beschouwd kan worden? Of over de vraag of dit een cover is of een anti-cover? Wat doet het ertoe. Die vragen heeft toch ook niemand ooit gesteld bij de hoes van pakweg Thriller, waarbij Michael Jackson tot in de puntjes gestileerd de koper van de lp aankijkt?! Hoe verschillend ook van uitstraling, de hoezen hebben een belangrijke overeenkomst. Ze vallen allebei op en hebben zo de muzikanten aan eeuwige roem geholpen. Atom Heart Mother bereikte de eerste plaats in Engeland en scoorde wereldwijd hoog op de albumlijsten. Na deze lp was Pink Floyd niet langer een lokaal psychedelisch rockbandje, maar een grote naam in de progrock.
 
Lulubelle III is al lang dood, maar ze leeft voort op de hoes. Er zijn inmiddels meer dan vijfhonderd heruitgaves van de lp, geperst over de gehele wereld. Voor de originele eerste persing uit Engeland betaal je al gauw €300. Ik had hem ooit in mijn bezit, overgenomen van mijn broer die de muziek maar niks vond. Het geluid van gebakken eitjes, een pruttelend koffiezetapparaat op het nummer 'Alan's Psychedelic Breakfeast' ... dat was hem te veel. Hij had liever hitjes van de Beatles. In een vlaag van verstandsverbijstering heb ik in de jaren tachtig al mijn lp's ingeruild voor cd's, dus ook 'Atom Heart Mother'. Inmiddels heb ik de muziek wel weer op lp, maar dan een 'Hör Zu'-heruitgave uit Duitsland. Het was lang geleden dat ik deze muziek van Pink Floyd hoorde; het blijft bijzonder, met al die experimentele geluiden, ingetogen akoestisch gitaarwerk en grootse orkestrale arrangementen. Wel jammer dat ik de eerste persing uit Engeland niet meer heb. Maar ja, achteraf kun je een koe in de kont kijken."
 
Door Gerrit-Jan Vrielink

OP DE HOOGTE BLIJVEN

MELD JE AAN VOOR DE NIEUWSBRIEF EN ONTVANG INSPIRATIE, NIEUWS EN DE AGENDA DIRECT IN JE MAILBOX.

Naar inschrijven