#

Nieuws

Nieuws overzicht

Het verhaal achter de platenhoes: Tormato (1978) - YES

"Wat is de tol van de roem? Bij de progrockband Yes kregen de bandleden heel grote ego's, die met heel grote vraagstukken worstelden. Hoe kan je het succes behouden? Hoe kan je nog meer geld verdienen? Hoe geef je je leven invulling als beroemde rockheld? Er ontstond een machtsstrijd; in 1978 bij het opnemen van 'Tormato' sloegen ze elkaar bijna de tent uit. De hoes is symbool voor de interne strijd en ondergang van het 'Tijdperk Yes'. Gitarist Steve Howe zat helemaal in de spirituele wereld en kwam met het idee voor de hoes. In Devon in Zuid-West-Engeland is een magische steenrots Yes-Tor genaamd. Hij wilde daar laten foto's nemen en de LP de titel Yes-Tor geven. Maar de andere bandleden wilden af van de image van de sprookjeswereld en tekeningen van Roger Dean. Met de vorige LP 'Going for the One' was de band al met het designbureau Hipgnosis in zee gegaan. Alles moest destijds anders, nieuwer en verfrissender. Met tegenzin reisden de bandleden af naar Devon. Tijdens de fotosessies ontstonden er eindeloze discussies welke richting Yes nu uit moest. Zanger Jon Anderson wilde voor het grote succes gaan en hits scoren. Keyboardspeler Rick Wakeman lag voor de derde keer in echtscheiding, raakte aan de drank en at graag en veel hamburgers. Tot grote ergernis van veganist Steve Howe. Door de opkomst van de nieuwe keyboardelektronica was Wakeman aan het experimenteren met nieuwe synthesizergeluiden. Er gaat een verhaal rond dat bassist Chris Squire stiekem alle keyboards resette naar de standaardgeluiden, omdat hij het schelle geluid van Wakeman verschrikkelijk vond. Toen Wakeman terugkwam van de lunch kon hij alles weer opnieuw programmeren. Chris Squire wilde stevige beats. Geen spiritueel gezever. Gewoon met beide benen op de grond. Hij had schijt aan alles en iedereen en ging zijn eigen gang. Hij kwam altijd te laat tijdens de opnames en optredens. Van drummer Alan White is weinig bekend, behalve dat hij tijdens deze opnames zijn enkel verstuikte bij het skateboarden. Dat kon er ook nog wel bij. De opnames moesten een paar weken worden stilgelegd. De mannen van Hipgnosis waren het gekibbel zat. Als symbool hiervan droegen ze de bandleden op om een zonnebril op te zetten en ieder een andere richting uit te kijken. Dit werd de foto op de achterkant van de hoes. Typerend dus voor hoe de verhoudingen op dat moment voor elkaar was. Blind voor elkaar en ieder in zijn eigen wereld. De interne strijd ging door toen Hipgnosis met de ontwerpen van de hoes aankwam. Wakeman vond het helemaal niks. In woede pakte hij een tomaat er gooide deze op de ontwerpen. De ontwerper van Hipgnosis kon er de humor wel van inzien en gebruikte het voor de verdere uitwerking. Steve Howe moest inbinden. De titel werd niet Yes-Tor maar Tormato. Als compromis en om aan de contractuele verplichtingen te voldoen; de deadline van de release was inmiddels ver overschreden. De band viel daarna uit elkaar. Als trouwe Yes-fan volgde ik natuurlijk nog wel de individuele bandleden en kocht al hun soloplaten. Vaak was het een teleurstelling en zonde van het geld. Grote Ego's redden het niet in hun eentje. Blijkbaar heb je elkaar nodig en moet je je eigenzinnigheid een stukje inleveren om tot grotere hoogtes te komen. Een mooie les in het kader van samenwerking en teambuilding." Door Gerrit-Jan Vrielink

OP DE HOOGTE BLIJVEN

MELD JE AAN VOOR DE NIEUWSBRIEF EN ONTVANG INSPIRATIE, NIEUWS EN DE AGENDA DIRECT IN JE MAILBOX.

Naar inschrijven