"Waarom slaat bassist Paul Simonon van The Clash zijn basgitaar kapot? Is er een verband met Ellen Foley die op dat moment een relatie had met Mick Jones, de leadgitarist van The Clash? Niemand had verwacht dat Jones en Foley in de jaren tachtig een verhouding zouden krijgen. Foley was meer van de popmuziek (zij zong 'Paradise by the Dashboardlight' in bij Meat Loaf), terwijl The Clash een punkband was. De relatie was heftig; het nummer 'Should I stay, or should I go' van The Clash verhaalt daarover. Je kent dat wel: aan de ene kant is er een enorme aantrekkingskracht en lijken je karakters op elkaar als twee druppels water. Aan de andere kant weet je ook dat zo'n relatie te heftig is en dat je zo'n leven met elkaar niet lang volhoudt. Het weerhield Jones en andere Clash-leden er overigens niet van mee te schrijven aan en te spelen op Foley's solo-album 'The Spirit of St. Louis'. De hoes van London Calling van The Clash fascineert me. Eigenlijk houd ik niet zo van agressie en punkmuziek, maar deze foto en deze lp zijn geweldig. We zien bassist Paul Simonon zijn basgitaar kapot slaan. Waarom doet hij dat? Hoort het bij een act van The Clash zoals we die in de jaren zestig van The Who kenden. Of toch frustratie dat gitarist Mick Jones wél een relatie had met de bloedmooie Ellen Foley en hij niet? De foto is genomen door bandfotografe Pennie Smith tijdens een optreden van The Clash in New York op 21 september 1979. De foto is wat onscherp omdat Smith zich kapot schrok. Ze kende Paul Simonon als een zachtaardige jongen. Ze had nooit geweten dat er zo veel agressie in de man kon zitten. Ze deinsde terug op het moment dat Simonon zijn basgitaar kapot sloeg, maar kon nog net de foto maken. Daarna vlogen de brokstukken door de lucht. Paul Simonon had achteraf spijt van zijn actie. 'De show verliep prima' vertelde hij, maar hij was niet tevreden over zijn aandeel in de muziek. Hij weet dat aan zijn basgitaar. Waarom hij zo overweldigd werd door agressie is hem nog steeds een raadsel. Herkenbaar, denk ik. Iedereen heeft wel eens het gevoel dat je met borden wilt gaan gooien, omdat de dingen niet zo lopen zoals jij wil. Simonon heeft na deze foto nooit meer een gitaar kapot geslagen. De foto heeft hem het imago van een agressieve basgitarist opgeleverd, maar dat klopt dus niet. En Simonon was ook niet jaloers op Jones, die hij als een vriend beschouwde. Paul Simonon is wel een beetje rebels, maar in wezen gewoon een aardige jongen." Door Gerrit-Jan Vrielink

Met dank aan Johan Gerritse die me op het idee bracht