#

Nieuws

Nieuws overzicht

Het verhaal achter de platenhoes: Heroes (1977) - David Bowie

"Je weet dat je met iets unieks bezig bent, samen met je muzikale vrienden Bowie en Eno. Je bent ver van huis in Berlijn. Een stad die uiteengereten is door een muur. De muziekstudio staat 50 meter van de muur af. Vanuit het raam kun je de wachtposten met Oost-Duitse soldaten zien. De hele dag voel je al die 'vibe'. Er hangt iets geweldigs in de lucht waardoor je een echte held kunt zijn. Dan is het pauze. Je gaat naar buiten om een sigaretje te roken. De Duitse achtergrondzangeres Antonia Maass loopt met je mee. Haar Engels is niet al te best, maar je raakt aan de praat en je begint een beetje met haar te flirten. Voordat je het weet, ben je intens met haar aan het zoenen. Je denkt dat niemand het ziet. Je staat namelijk tegen een gigantische muur. Je voelt je geweldig, een piekervaring. Maar ja, hoe ga je dit thuis uitleggen aan je vrouw die met een kindje thuis in Londen zit? De ratio neemt weer gauw de overhand. De LP is nog niet af er en moet weer gewerkt worden. Toch voel je je een held...voor één dag. David Bowie zat te worstelen met het laatste couplet voor het nummer 'Heroes'. Laag voor laag werden de nummers opgenomen. Eerst de ritmesessies, dan de solo's. De zangpartijen kwamen pas aan het einde. Instrumenteel kreeg je al kippenvel van het nummer. Zeker toen Brian Eno ook nog die gekke Robert Fripp inhuurde voor de gitaarsolo's. Wat een gefreak, maar wel prachtig. Maar het laatste couplet wilde maar niet vlotten. In de pauze keek Bowie uit het raam. Opeens zag hij zijn vriend en technicus Tony Visconti zoenen met de Duitse achtergrondzangeres. 'Die Tony', dacht Bowie met een glimlach. 'Hij is toch getrouwd?' Maar Bowie zag de humor er wel van in. Hij kleurde zelf ook wel eens buiten de lijntjes. Hij pakte een stuk papier en een pen en binnen vijf minuten was het laatste couplet voor 'Heroes' af. De rest is geschiedenis. 'Heroes' werd één van Bowies beste nummers ooit. Die gelukzaligheid tijdens de opnames van deze LP bleef doorgaan. Bowie was samen met zijn boezemvriend Iggy Pop een paar jaar eerder naar Berlijn gegaan. Ze wisten dat, als ze in Lost Angeles zouden blijven, ze dood aan de cocaïne zouden gaan. In Berlijn waren ze inmiddels afgekickt. De eerste LP 'Low' uit de Berlijnserie van Bowie was een succes. David Bowie en Iggy Pop waren vrij anoniem in Berlijn. Ze konden rustig naar musea gaan en van het nachtleven genieten. Ze kwamen in aanraking met kunstenaars die aanhangers waren van de Duitse expressionistische kunststroming 'Die Brücke' die in 1905 in Dresden was ontstaan. De schilderijen bestaan vaak uit de contrasterende kleurcombinaties rood-groen of blauw-oranje. Het schilderij van Erich Heckel 'Roquairol' sprak Bowie enorm aan. Toen hij en Iggy Pop naar het 'die Brücke' museum waren, ging Iggy gekscherend in dezelfde pose voor het schilderij staan. 'Dit wordt een platenhoes', dacht Bowie. Het werden er zelfs twee. Iggy Pop was bezig met 'The Idiots' en Bowie was nog op zoek naar een idee voor 'Heroes'. In de dagen daarna werd er door de Japanse popfotograaf Masayoshi Sukita een fotosessie van de heren genomen. Ze gingen in allerlei 'Heckel' houdingen staan. De hoes van Bowie is iconisch geworden. Die van Iggy Pop is een beetje in de schaduw blijven staan. Heroes werd een wereldplaat, één van de beste van Bowie. Iggy Pop werd een cultheld in de postpunkscene. Hij treedt nog steeds met ontbloot bovenlichaam op. Vorig jaar nog op Lowlands, 72 jaar oud. Fantastisch. En hoe is het met Tony Visconti en zijn huwelijk afgelopen? Ik heb me er verder niet in verdiept. Dat is privéterrein en dit soort helden mogen ook hun privacy hebben. Ik hoef als muziekliefhebber niet alles te weten. Hoe smeuïg sommige verhalen ook zijn. Antonia Maass raakte verder in de vergetelheid. Ze maakte nog een singeltje 'Ich brech'alle Brücken ab'. Heel toepasselijk, maar het flopte. Toch wel jammer. Het was een mooie meid met een mooie stem. Ik kan me wel iets voorstellen bij de actie van Visconti toen hij bij de Berlijnse muur stond. Ik heb ook wel eens in zo'n verleiding gestaan, maar ja ik ben slechts een held op sokken. En de Berlijnse muur? De Hansa studio waar de plaat is opgenomen bestaat nog steeds. Twee jaar geleden ben ik er nog geweest, maar er is niet veel over van de unieke sfeer en de tweedeling. Het is een sjieke wijk geworden, met het kapitalistische winkelcentrum 'Sony Center' op een steenworp afstand. De Berlijnse muur bestaat niet meer. De helden van vandaag zullen een ander plekje moeten zoeken voor piekervaringen." Door Gerrit-Jan Vrielink

OP DE HOOGTE BLIJVEN

MELD JE AAN VOOR DE NIEUWSBRIEF EN ONTVANG INSPIRATIE, NIEUWS EN DE AGENDA DIRECT IN JE MAILBOX.

Naar inschrijven