#

Nieuws

Nieuws overzicht

Het verhaal achter de platenhoes: Bat Out Of Hell (1977) - Meat Loaf

"Het zal je maar gebeuren. Ben je net lekker bezig in je Toyotaatje, een paradijsje bij het licht van je dashboard, begint ze opeens te schreeuwen. 'Stop nu meteen! Ik wil het nu weten! Hou je van me? Hou je van me voor eeuwig?' Het was zangeres Ellen Foley die deze regels zong op de plaat van Meat Loaf. Ellen Foley, drie jaar geleden heb ik haar ontmoet toen ze optrad in de Boerderij.
 
Bij het ontstaan van deze plaat kon ze nog niet weten dat het één van de best verkochte lp's aller tijden zou worden. De productie was wel een moeizaam proces. Het was eind jaren zeventig. De tijd dat punk en disco de overhand hadden. Korte nummers en platenhoezen die uitblonken door eenvoud, met een foto van de bandleden of wat graffity-achtige opschriften.
 
Komen daar de vrienden Jim Steinman en Marvin Lee Aday, beter bekend als Meat Loaf, aan met hun promotietapes vol bombastische muziek en nummers die tussen de acht en negen minuten duurden. Twee jaar lang hebben ze lopen leuren. Alleen platenbaas Steve Popovich van Cleveland/EPIC zag er wel wat in. Hij kwam zelfs met topproducer Todd Rundgren op de proppen om de plaat op te nemen.
 
De hoes moest, passend bij de muziek, ook over de top. Steinman en Meat Loaf hadden connecties met Richard Corben, een illustrator van horrortijdschriften. Hij stond bekend om zijn griezelige en huiveringwekkende sciencefiction tekeningen. Corben liet zich leiden door een paar zinnen uit het openingsnummer 'Bat out of Hell'; 'Ik ga over de snelweg scheuren, als een stormram op een zilver/zwarte motorfiets. Ik breek er tussenuit, voor het krieken van de dag, zoals een vleermuis uit de hel. Ik ben weg voordat de morgen komt'. Het werd een illustratie die niet zou hebben misstaan in de fantasyspellen 'Magic of Dungeons and Dragons'.
 
Een bloedrode hemel, een gespierde naakte man met lange haren op een motorfiets die uit een graf vliegt. Op de achtergrond een vleermuis op een grafkelder die apocalyptisch huilt. Ook de cover werd vele malen afgewezen, maar Steinman en Meat Loaf zetten door. En zo ontstond 'Bat out of Hell'. In één klap werden de hitparades overweldigd door 'Paradise by the Dashboardlight' van deze lp. Hét nummer waar iedereen eind jaren zeventig op los ging in de plaatselijk discotheek. Het leverde mij een verstuikte enkel op. Ik danste niet vaak - ik kon het niet zo goed, denk ik -, maar bij dit nummer hield ik het niet meer. Tot mijn enkel dubbelklapte op de dansvloer.
 
De magie van de platenhoes werd de voorloper van de gothicstijl en postpunk in de jaren tachtig. Tja, het kan raar lopen in de muziekwereld. Voor hetzelfde geld was het hele project van Steinman en Meat Loaf in de prullenbak beland.
 
Voor Ellen Foley duurde de opnames en het gedoe eromheen veel te lang. Ze was slechts de achtergrondzangeres. Tijdens het maken van deze plaat kreeg ze een rolletje aangeboden in de musical 'Hair'. Dat leek haar leuker. Ze werd voor de video van Paradise 'gelipt' door Karla de Vito. De Vito ging ook mee op tournee met Meat Loaf. Ellen Foley bouwde verder aan haar eigen carrière. Ik heb nog wat platen van haar in mijn kast staan, maar voor mij blijft ze eeuwig verbonden met het zinnetje 'Stop right there!'. Dan voel ik gelijk weer die verzwikte enkel."
 
Door Gerrit-Jan Vrielink

OP DE HOOGTE BLIJVEN

MELD JE AAN VOOR DE NIEUWSBRIEF EN ONTVANG INSPIRATIE, NIEUWS EN DE AGENDA DIRECT IN JE MAILBOX.

Naar inschrijven